چند روزی که برای امتحانات حوزه به قم رفته بودم برایم درسهایی  داشت:

درس اول با دوتا از دوستان از تهران حرکت کردیم و بعد از زیارت ساکن شدیم در بین گفتگوها متوجه شدیم یکی از بچه ها اهل برنامه ریزی و کار درسته بیشتر که صحبت کردیم فهمیدیم درسا رو دو دور خونده و آذر ماه کتابها رو تموم کرده نه تنها من بلکه بیشتر بچه ها با شنیدن این حرفها متعجب می شدند اکثرا یا نخوانده بودند یا سطحی و در حد قبولی خلاصه اینکه این دوست ما نقل زبانها شد آن بنده خدا هم می گفت من خجالت می کشم بگم که درس خوندم مگه اصل این نیست که باید درس بخونیم ! می شنیدم حتی عده ای همه امتحانات را رد شده بودند! و واقعا جای تاسف است که بعضابچه های ما با امکانات خمس وارد حوزه میشوند و علاوه بر اینکه تعهد خود را اجرا نمی کنند جای عده دیگری را هم پر می کنند!

درس دوم

در راه برگشت توی مترو پای یک خانم گیر کرد به بند کیفم و افتاد و هر چه عذر خواهی کردم قبول نکرد من به شدت ناراحت شدم درس استاد حق الناس است و من از اینکه نتونستم رضایتش رو جلب کنم تا شب ناراحت بودم و حرفهای استاد رو مرور می کردم:

حتی ار دو سه تا فحش آبدار هم بهتون دادند خوشحال شید بگید لااقل دلش خنک میشه و از ناراحتی اش کم میشه اگر لازم شد به دست و پای کسی که حقی بر گردنتان دارد بیافتید و حلالیت بطلبید که در غیر اینصورت پاک شدن آن با اتش است.

دعای آخر وقتی رسیدم منزل در حال خالی کردن ساکم بودم و مسواکم را درآوردم و دیدم که مسواک کس دیگری رو که شباهت داشته اشتباه آوردم خدا میدونه که از شدت ناراحتی چه حالی شدم و از اینکه اینروز ایا این اتفاقات تصادفیه به فکر فرو رفتم...

خداوند متعال می خوام که به همه تقوا عطا کنه زیرا همه گناهان و خطاها در اثر عدم تقواست تقوایی که در برداشتن مال از جایی دقت کنم و در کلیه اعمالی که صادر می شود و حرفی که از دهان خارج می شود.